Over ons christendom
We steken kaarsen aan, lezen de hele gebedenboeken zodat ‘alles in orde is’. Al deze parafernalia, de vervulling van al deze voorschriften, zien we als een soort garantie van bescherming tegen de problemen van het leven.
Het is heel rustgevend, ik zou zelfs zeggen sussend. En onder deze zalvende, treurige gezangen valt ons geweten langzaam in slaap en vergeet het dat het christendom een constante spanning is, constant aan jezelf werken, waarvoor niemand van buitenaf zal prijzen.
Er moet iets aan deze situatie worden gedaan. Er is natuurlijk geen tweede doop, net zoals er geen tweede geboorte is. Maar er is reanimatie, wanneer een persoon zich in een kritieke situatie tussen leven en dood bevindt en, in de loop van de operationele acties van de doktoren, weer normaal wordt.
***
Veel leken zijn vergeten dat de kerk meer is dan een « uitvaartdienst », dat alles waar we zo ijverig kaarsen over branden – gezondheid, welzijn, geld, succes, enz. – dit alles geen waarde is voor een Christen, en niets van dit alles is ons door Christus beloofd.
Uiteindelijk draagt dit ertoe bij dat religie niet langer wordt gezien als een levende communicatie met God, maar als onderdeel van de cultuur of als een nationaal idee.
Dit is de nuchterheid waar we voor moeten zorgen. Of beter gezegd, een nieuwe generatie priesters en christenen zelf. Laat er maar een paar zijn, laat er minstens 12 zijn in elke stad, maar echte christenen, en dit zuurdesem zal genoeg zijn om het hele deeg te laten rijzen.
***
God kent de Zijne. En het is belangrijk voor ons dat de vervolgde Kerk de triomferende Kerk is. Wanneer de kerk wegrot, zendt de Heer haar een opwekking door vervolging. We weten hoe onze kerk tot leven kwam in de periode van de 20e eeuw en hoe integendeel, in de periode van vrijheid, vergeten, schijnbaar reeds dode zonden bij ons terugkeerden.
Over oprechtheid en aanpassingsvermogen
Christus Zelf beval: « Voorwaar, Ik zeg u, tenzij u zich bekeert en wordt als kinderen, zult u het Koninkrijk der hemelen niet binnengaan » (Mat. 18:3). Christen zijn betekent puur, open en spontaan zijn. En dat betekent overal even oprecht en direct op reageren, niet uit de weg gaan en vooral geen compromissen sluiten met iets dat in strijd is met interne overtuigingen, maar externe voordelen belooft.
En vandaag zijn we allemaal kameleons. Laten we, voordat we iets zeggen, tien keer nadenken, ongeacht hoe iets gebeurt, en hoe we het op zo’n manier kunnen zeggen dat het zo winstgevend en veilig mogelijk is. Het kind daarentegen zegt altijd precies wat het denkt. En dat is precies wat de christelijke benadering van het leven is: nergens bang voor zijn, want Christus is met je.
***
Vaak, zelfs in de Sovjetperiode, en zelfs in kerkelijke termen, waren we bezig met eenvoudig opportunisme, waarbij we onszelf rechtvaardigden door het feit dat het nodig was om kerken te redden, het was nodig om de levens van priesters en parochianen te redden, en hiervoor hebben we waren bereid om elk compromis te sluiten, elke concessie, soms ten koste van onze spirituele toestand. .
Martelaarschap spreekt van het tegenovergestelde – geen compromissen, geen concessies, alleen volledige overgave aan de waarheid van God. Dit is de enige manier om christen te blijven als je de veranderende marktomstandigheden niet nabootst.
Over de Kerk hoeft men zich geen zorgen te maken – Christus gaf een belofte dat “de poorten van de hel haar niet zullen overweldigen” (Matt. 16:18), wat betekent dat Hij Zelf haar zal helpen en beschermen. De kerk staat op het bloed van martelaren en niet op opportunisme. Aanpassing komt juist voort uit wantrouwen jegens God. Dit is niets anders dan een verlies van hoop, een poging om alles zelf te ‘regelen’, zonder Zijn hulp.
Over onverschilligheid
Het is moeilijk om onverschilligheid onder ogen te zien. Als de herder onverschillig is en niets wil doen, als « mijn hut op de rand staat, doop en kroon ik alleen maar » – dit is geen pastoraal werk, maar kerkelijk vakmanschap.
En dit alles moet rustig worden doorstaan, zonder emoties. Ik wil meteen knallen en « Ga weg! » roepen. Zet er nog een. Maar voor mij staat een levend persoon. Misschien wordt het over een paar jaar iets moois. Alleen niet vandaag.
Over het algemeen is het op zich heel moeilijk om de essentie van het christendom te begrijpen, waar we eigenlijk helemaal niet over nadenken, om God in onszelf te zoeken en de taken van het pastoraat te begrijpen. Het is moeilijk om niet « onder de veranderende wereld door te zakken », en nog moeilijker om haar te veranderen…
Over gebed
Christenen bidden eerst. Ik weet dat de oproep tot gebed voor veel predikanten klinkt als een excuus, maar voor de parochianen zet het de tanden al op scherp. Maar het is het grootste wapen dat we negeren. Het heeft echte kracht. In dit gebed tonen we onze solidariteit, dat we niet onverschillig staan tegenover wat er gebeurt.
Over het zendingswerk van iedereen
Het is altijd de moeite waard om te onthouden dat zendingswerk niet het werk is van slechts een paar mensen in de kerk. Het is de taak van elke christen: Christus prediken door zijn leven.
Ongeacht onze plaats in de Kerk, moeten we onthouden dat elk van onze specifieke ambten: priester, bisschop, schoonmaker, klokkenluider, lezer, enz. – niet beperkt is tot zijn onafhankelijke functie. Ze kunnen niet los worden gezien van onze voornaamste en gemeenschappelijke dienst aan alle christenen – om het zout van deze wereld te zijn.
Over ervaringen
Ik ben dit jaar vier keer in het ziekenhuis geweest. En dat allemaal vanwege de ervaring! Natuurlijk waren er veel belangrijke kerkkwesties en andere problemen, maar we moeten altijd onthouden dat de kerk niet op ons staat, maar dat Christus haar bewaart. En over het algemeen hangt niet alles in dit leven alleen van ons af. Zorg dus goed voor jezelf en zorg voor je gezondheid! De gelovige weet dat hij leeft onder de blik van God. En zo ja, waarom zou hij zich dan teveel zorgen maken? Eigen zonden – dat is de enige reden voor de ervaring. En de rest – wat er ook gebeurt, eventuele moeilijkheden, eventuele moeilijkheden – alles heeft zijn eigen educatieve en recreatieve programma.
Over geweld
Als predikant maak ik me meer zorgen over niet de houding ten opzichte van terroristen – alles is duidelijk bij hen. Ik maak me met name zorgen over de snelheid waarmee iemand van slachtoffer verandert in agressor.
Ik herinner me een heel interessant geval, dat me werd verteld door de militaire aanklager, die me vroeg om de communie uit te reiken aan zijn vader. Ik diende toen nog als priester in Minsk. Dus verkrachtte een soldaat een jong meisje met bijzondere wreedheid. En toen zijn misdaden in de rechtszaal werden voorgelezen, schreeuwde de moeder van het meisje van afgrijzen. Op dat moment klonk er een schot – de verdachte viel dood neer. De schildwacht, die dit alles ook hoorde, kon er niet tegen en schoot op deze schurk.
Toen deze schildwacht al was beoordeeld, dachten ze dat dit emoties waren, een staat van hartstocht. En hij werd op de een of andere manier heel voorzichtig veroordeeld. Maar minder dan een jaar later ontmoette de aanklager deze man, veroordeeld voor de tweede moord. Hij deed het bewust. Het lijkt erop dat hij op zoek is naar waarheid en gerechtigheid en bereid is om op welke manier dan ook onwaarheid en onrechtvaardigheid te vernietigen, en aan de andere kant wordt hij zelf ziek van deze waanzin en begint hij nog meer kwaad te doen dan het was.
Geweld kweekt geweld.
***
Als je een terrorist bent, dan ben je niet orthodox. Kun je een orthodoxe moordenaar zijn? Je kunt een moordenaar zijn, maar dan ben je niet orthodox. Door onze zonde verwijderen we ons immers uit de samenstelling van de kerk.
Over vrijheid
Over het algemeen is vrijheid de basis van het christelijke leven. Het christendom is een religie van geluk die vrijheid geeft. De mens wordt gelukkig als hij vrij is. Hij is voor niets of niemand bang. Zoals de apostel Paulus zegt: wat kan mij scheiden van de liefde van God? Dood? Vervolging? Armoede? Honger en kou? Ja, daar kan niets tegenop! Wat de dood betreft, dit is slechts een reden tot vreugde, dit is een gebeurtenis die een vroege ontmoeting met de geliefde Christus belooft.
Bron: Over oprechtheid, vrijheid en gebed (Uit interviews met Pravmir in verschillende jaren)
