Wetenschappers hebben genetische analyse toegepast op de Dode Zeerollen om te bepalen of de fragmenten van de oude manuscripten correct in elkaar passen, meldden DPA en Reuters.
De Dode Zeerollen zijn oude religieuze manuscripten die de fundamenten van het Oude Testament bevatten. De eerste manuscripten werden per ongeluk ontdekt door een bedoeïen in 1947, en in de daaropvolgende jaren werden meer fragmenten gevonden in 11 grotten nabij Qumran, aan de Dode Zee.
De eerste Qumran-manuscripten werden in 1946 door archeologen ontdekt in de grotten van de woestijn van Judea en de forten die bekend staan als Masada. De manuscripten hebben ook een andere naam: de Dode Zeerollen. Ze vertegenwoordigen perkamenten van geiten- en schapenhuid, en ook van papyrus. De teksten erop zijn voornamelijk geschreven in de oude Hebreeuwse taal, maar er zijn er ook enkele in het Aramees en Grieks. Geleerden geloven dat de manuscripten deel uitmaken van een grote oude bibliotheek. Een derde daarvan bevat bijbelteksten – fragmenten uit de bijbel, uit de boeken « Leviticus » en « Psalmen », de rest zijn apocriefen uit de periode van de zogenaamde Tweede Tempel. Analyses geven aan dat de Qumran-manuscripten zijn gemaakt in de periode 250 voor Christus. – 68 n.Chr
Gedurende een heel decennium in de 20e eeuw voerden archeologen opgravingen uit in 11 grotten van de Dode Zee en vonden daarin honderden rollen. Ze besluiten dat er geen grotten meer zijn en stoppen met werken voor een periode van 60 jaar. Tot 2006, toen een project van de Amerikaanse Liberty University archeologen terugbracht naar de woestijn.
De relikwieën zijn door vele handen gegaan en vanwege hun leeftijd zijn ze gefragmenteerd en niet goed bewaard gebleven. Daarom vergelijken experts de combinatie van de individuele meer dan 25.000 onderdelen met de moeizame opstelling van een gigantische puzzel.
De manuscripten hebben echter een enorme wetenschappelijke, culturele, historische en religieuze betekenis en onderzoekers zoeken naar een oplossing.
Het vinden van de manuscripten, tweeduizend jaar geleden gemaakt, is de belangrijkste archeologische vondst in de geschiedenis, volgens Oded Rehavi van de Universiteit van Tel Aviv, Israël. De Qumran-rollen bevatten enkele van de oudste versies van de Bijbel en zijn van groot belang voor christenen, moslims en joden, legde hij uit.
Rehavi en zijn collega’s, waaronder Noam Mizrahi van de Universiteit van Tel Aviv en Matthias Jakobsson van de Universiteit van Uppsala, Zweden, hebben de resultaten van hun werk gepubliceerd in het Amerikaanse wetenschappelijke tijdschrift Cell.
Rehavi vertelde DPA dat DNA-analyse van monsters van ongeveer 35 fragmenten bevestigde dat bepaalde delen van de manuscripten deel uitmaakten van één geheel. In één geval was het echter meer dan duidelijk dat de fragmenten van een enkel manuscript niet correct waren gecombineerd zoals eerder werd gedacht. « We ontdekten dat een deel van de fragmenten afkomstig is uit een manuscript op schapenvacht en een klein deel op koeienhuid », zegt Rehavi. En hij voegt eraan toe dat genetische analyse heeft aangetoond dat de schapenvacht niet van één dier was.
Van de vier fragmenten met teksten uit het boek van de profeet Jeremia zijn er twee op schapenvacht en de andere twee op koeienhuid, voegde bijbelgeleerde Mizrahi eraan toe.
« Bovendien ontdekten we dat de twee schapen waarvan de huid werd gebruikt, niet genetisch verwant waren », zegt hij.
Dit alles bewijst dat de fragmenten niet alleen niet uit hetzelfde manuscript komen, maar in verschillende regio’s zijn gemaakt, omdat koeien in de woestijn van Judea niet konden overleven.
De resultaten van de analyse leiden tot de conclusie dat er tegelijkertijd verschillende versies van het boek van de profeet Jeremia in omloop waren in de joodse samenleving, in tegenstelling tot de later door het jodendom en christendom overgenomen teksten.
DNA-analyse van nog veel meer manuscripten is in behandeling.
