Na haar eerste jaren in Pakistan te hebben doorgebracht, studeerde Sahar af in Afghanistan en besteedt ze nu haar tijd aan het zorgen dat meisjes onderwijs krijgen ondanks de toenemende beperkingen.
Door Talwasa Sakhizai in Jalalabad, Afghanistan
Als jong meisje groeide de 23-jarige Sahar* op in het vluchtelingenkamp Bot in Peshawar, Pakistan. Haar vader was leraar geweest in Afghanistan en moedigde iedereen in de familie aan om hard te studeren. Toen Sahar in 2010 terugkeerde naar Afghanistan, bleef hij leren en studeerde hij af aan de universiteit met een graad in informatica.
Nu is ze gepassioneerd over het doorgeven van de vaardigheden die ze heeft geleerd aan andere meisjes. Ze werkt momenteel als vrijwillige lerares op de Lower Shiekh Mesri School in Nangarhar, gebouwd door UNHCR, de VN-vluchtelingenorganisatie, waar ze computervaardigheden en Engels onderwijst. Veel studenten hier zijn teruggekeerde vluchtelingen, zoals zij, of waren voorheen ontheemd vanwege conflicten. « Ik wil als rolmodel dienen en de meisjes motiveren om op school te blijven », legt Sahar uit. “Ik vervolgde mijn opleiding [despite] veel financiële problemen en culturele uitdagingen.”
UNHCR’s Female Volunteering Initiative, gelanceerd in oktober 2022, in de oostelijke Nangarhar-regio van Afghanistan, heeft tot doel meisjes te inspireren en les te geven via vrijwillige vrouwelijke afgestudeerden, universiteitsstudenten en afgestudeerden. Momenteel nemen 24 vrouwelijke vrijwilligers deel aan het programma en helpen ze met tutoring, collegiaal mentorschap en het organiseren van buitenschoolse activiteiten voor vrouwelijke studenten.
“Ik voel wat andere meisjes op school voelen. Ik ben er vast van overtuigd dat de computervaardigheden en kennis van het Engels de meisjes kunnen helpen hun opleiding online voort te zetten, zelfs thuis”, aldus Sahar.
Ze zei dat beide disciplines nieuwe leertrajecten kunnen openen voor vrouwelijke studenten, van wie velen nu gedwongen zijn thuis te blijven vanwege recente beperkingen waardoor meisjes niet verder kunnen studeren dan de zesde klas, en vanwege hun bewegingsvrijheid.
“Het zal hen helpen om toegang te krijgen tot verschillende onderwijsbronnen op internet terwijl ze hun opleiding voortzetten. Het zal studenten ook helpen om hun onderzoek te doen en meer kennis op te doen over onderwerpen waarin ze geïnteresseerd zijn.”
Sahar beschreef het opgroeien als vluchteling in Pakistan als moeilijk. “Mijn ouders konden zelfs de basisbehoeften van het leven niet betalen, inclusief een vervolgopleiding voor mij en mijn broers en zussen. Nu we terug zijn, ben ik blij. We hebben een fatsoenlijk huis en ik heb in Afghanistan een hogere opleiding kunnen volgen.”
Haar eigen reis heeft haar vastbeslotener gemaakt om anderen te ondersteunen. “Als ik zie dat jonge meisjes voortijdig van school gaan of verhinderd zijn om te leren door een gebrek aan vrouwelijke leraren, voel ik me verdrietig. De situatie voor meisjes en vrouwen kan verslechteren en zal ook leiden tot vroege en gedwongen huwelijken.”
Naast dat ze zelf vrijwilliger werd, nam Sahar ook contact op met haar leeftijdsgenoten en mede-vrouwelijke afgestudeerden om hen aan te moedigen zich bij het UNHCR-initiatief aan te sluiten.
« Ik krijg geen onderwijssalaris, maar de vreugde om elke dag meisjes naar school te zien komen, is de bron van mijn trots en voldoening. »
*Naam gewijzigd om veiligheidsredenen
Talwasa Sakhizai coördineert vrouwenprojecten voor WADAN (de Welfare Association for the Development of Afghanistan), een partner van UNHCR die het Female Volunteering Initiative uitvoert.
