Op 9 maart 2023 werden 7 Jehovah’s Getuigen en een ongeboren kind gedood door een massale schutter tijdens een religieuze dienst in Hamburg. De moordenaar was een voormalig lid van de gemeente, die meer dan een jaar geleden was vertrokken, maar naar verluidt grieven had tegen zijn voormalige groep en tegen religieuze groeperingen in het algemeen. Hij pleegde zelfmoord na het plegen van het bloedbad.
Hoewel de vele moorden berichten van medeleven en steun voor de Jehova’s Getuigen van de Duitse autoriteiten opriepen, is er geen enkele internationale actie of uiting van medeleven van andere Europese regeringen geweest. Bovendien zijn sommige “anticultusActivisten gebruikten het momentum om de Jehova’s Getuigen de schuld te geven van de moord, met het argument dat de moordenaar goede redenen had om te handelen, te vinden in zijn associatie met de religieuze beweging en haar doctrine.
Zouden het mensen zijn die een verkrachter verontschuldigen en het slachtoffer van verkrachting de schuld geven van het gedrag van de verkrachter, dan zou dit een legitieme verontwaardiging hebben veroorzaakt. Zou iemand terrorismeslachtoffers de schuld geven van wat hen is overkomen, dan had dit zeker tot strafrechtelijke vervolging geleid. Hier gebeurde niets van dien aard.
Dus besloten we contact op te nemen met Raffaella Di Marzio, een bekende expert in de psychologie van religie. Raffaella is oprichter en directeur van The Centre for Studies on Freedom of Religion, Belief and Conscience (LIREC). Sinds 2017 is ze hoogleraar Godsdienstpsychologie aan de Universiteit van Bari Aldo Moro in Italië. Ze heeft vier boeken en honderden artikelen gepubliceerd over sekten, mind control, nieuwe religieuze bewegingen en anti-sektegroepen en is een van de auteurs van drie verschillende encyclopedieën.als.
The European Times: U zei dat om dergelijke bloedbaden te voorkomen, wetshandhavingsinstanties een onderzoek moeten instellen naar iedereen die aanzet tot haat jegens een bepaalde religieuze minderheid. Kunt u de link uitleggen en waarom dit efficiënt zou zijn?
Raffaella DiMarzio: Volgens de OVSE definitie “Haatmisdrijven zijn criminele handelingen die worden ingegeven door vooroordelen of vooroordelen jegens bepaalde groepen mensen. Haatmisdrijven bestaan uit twee elementen: een strafbaar feit en een motivatie voor vooringenomenheid”. Bias-motivaties kunnen worden gedefinieerd als vooroordelen, intolerantie of haat gericht tegen een bepaalde groep die een gemeenschappelijk identiteitskenmerk deelt, zoals de religie. Ik denk dat het verspreiden van valse informatie over religieuze minderheden vooroordelen veroorzaakt. Dit is vooral erg gevaarlijk voor de religieuze organisaties die in een bepaald gebied de minderheidsstatus hebben en de politieke en media-aandacht op een bepaald moment op hen gericht is. Ik vind dat wetshandhavingsinstanties toezicht moeten houden op alle mensen en organisaties die valse informatie verspreiden in een taal van haat jegens een bepaalde minderheid. Hoewel het voor wetshandhavingsinstanties moeilijk is om preventief een persoon te identificeren die in staat is om bloedbaden zoals deze uit te voeren, is het hun taak om iedereen te onderzoeken die aanzet tot haat jegens een bepaalde religieuze minderheid. Het komt namelijk vaak voor dat men van haatdragende taal overgaat in het aanzetten tot haat en uiteindelijk in directe en gewelddadige actie tegen bepaalde minderheden die gemakkelijke « doelen » worden, mede dankzij het « cultus »-stigma dat door de media wordt versterkt zonder enige vorm van haat. inzicht.
En Europa, is er een anti-sektebeweging die actief is en zich richt op religieuze groeperingen zoals de Jehova’s Getuigen. Denkt u dat zij enige verantwoordelijkheid dragen wanneer een dergelijke gebeurtenis zich voordoet?
RDM: Het is heel belangrijk om te zeggen dat ook ODIHR’s rapportage over haatmisdrijven meldingen bevat van fysieke aanvallen en moorden die aangeven dat Jehovah’s Getuigen bijzonder risico lopen. De verantwoordelijkheid van de anti-sektenorganisaties ligt in veel gevallen voor de hand. Zo schreef Willy Fautré van Human Rights Without Frontiers over lasterzaken waarin anti-sektegroepen zijn veroordeeld door Europese rechtbanken in Oostenrijk, Frankrijk, Duitsland en Spanje en CAP-LC (Coordination des Associations et des Particuliers pour la Liberté de Conscience), een ngo met een speciale adviserende status bij de ECOSOC (Economische en Sociale Raad) van de Verenigde Naties, heeft een schriftelijke verklaring ingediend bij de 47e zitting van de Verenigde Naties ‘ Mensenrechtenraad gepubliceerd op 21 juni 2021 die het lasterbeleid, het aanzetten tot stigmatisering en haat jegens bepaalde religieuze en geloofsgroepen door FECRIS (Europese Federatie van Onderzoeks- en Informatiecentra over Cults en Sects) en haar aangesloten verenigingen aan de kaak stelt. Discriminatie en intolerantie, vaak overgebracht via vervormd nieuws, hebben een ernstige, negatieve impact op groepen en individuen die uiteindelijk worden verbannen en vervolgd door overheidsinstanties, en soms het slachtoffer worden van haatmisdrijven.
ET: Sommige antisekteleden in Duitsland gaven de schuld aan de Jehova’s Getuigen in de media en zochten een excuus voor de schutter omdat hij een voormalig lid was die zeker goede redenen had om zich tegen de Getuigen te beklagen. Wat denk je daarvan? U bent al jaren een expert op het gebied van discriminatie van religieuze minderheden, en in feite maakte u daarvoor eerder deel uit van de anti-sektebeweging om het gevaar ervan te beseffen. Je hebt er dus direct kennis van. Denk je dat dit soort gebeurtenissen hen kan helpen beseffen dat ze verkeerd handelen, of denk je dat ze gewoon doorgaan?
RDM: Helaas denk ik dat dit soort dingen gewoon doorgaan. Nadat het bloedbad in Hamburg had plaatsgevonden, beseften sommige leden van anti-cultusorganisaties niet alleen niet dat ze verkeerd handelden, maar begonnen ze opmerkingen op sociale media te plaatsen waarin ze zeiden dat de moordenaar een ex-lid was dat door Jehovah’s Getuigen was verbannen, en rechtvaardigde hem bijna voor wat hij deed.
ET: Ben je bang dat dergelijke gebeurtenissen vaker voorkomen?
RDM: Ik denk het wel, tenzij we ze voorkomen. Preventie is de belangrijkste doelstelling van het Centrum voor Onderzoek naar Vrijheid van Religie, Geloof en Geweten (LIREC), waarvan ik directeur ben. Het heeft vele malen te maken gehad met mediacampagnes waarin een ‘crimineel’ feit willekeurig wordt gekoppeld aan een religieuze minderheid en als voorwendsel wordt gebruikt om het in een zinspelende informatiecontext te plaatsen die de lezer ertoe aanzet een idee te krijgen van de organisatie alsof het een « controversieel », betrokken bij « duistere complotten » en zou gevaarlijk zijn voor het individu of de samenleving.
Geconfronteerd met deze gevallen, die zich herhalen en minderheden treffen die sterk van elkaar verschillen, is het onze taak om de desinformatie tegen te gaan en objectieve en gedocumenteerde kennis over minderheden, of ze nu religieus zijn of niet, te bevorderen.
