De acties van rijke landen die behoren tot de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) onder de loep komen in de WHO alert, onder andere regio’s.
Rekruteringsdrang
« Binnen Afrika is het een zeer levendige economie die nieuwe kansen creëert », zegt Dr. Jim Campbell, de directeur die verantwoordelijk is voor het gezondheidswerkersbeleid bij de WHO.
“De Golfstaten hebben traditioneel afhankelijk van internationaal personeel en dan hebben enkele van de OESO-landen met een hoog inkomen dat wel echt versneld hun rekrutering en tewerkstelling om te reageren op de pandemie en te reageren op het verlies van levens, de infecties, de afwezigheid van werknemers tijdens de pandemie”.
Om landen te helpen hun kwetsbare gezondheidszorgstelsels te beschermen, heeft de WHO een bijgewerkte versie uitgegeven lijst met ondersteuning en waarborgen voor gezondheidswerkersdie landen benadrukt met een laag aantal gekwalificeerd personeel in de gezondheidszorg.
« Deze landen prioritaire ondersteuning nodig hebben voor de ontwikkeling van het gezondheidspersoneel en de versterking van het gezondheidssysteem, samen met aanvullende waarborgen begrenzing actieve internationale rekrutering”, drong de WHO aan.
Tedros belt
Ondersteuning van de oproep voor universele gezondheidszorg voor alle landen, in overeenstemming met de Duurzame ontwikkelingsdoelenriep de directeur-generaal van de WHO, Tedros Adhanom Ghebreyesus, alle landen op “om respecteer de bepalingen op de WHO-lijst voor ondersteuning en bescherming van gezondheidswerkers”.
Gezondheidswerkers “vormen de ruggengraat van elk gezondheidssysteem, en toch hebben 55 landen met enkele van ‘s werelds meest kwetsbare gezondheidssystemen niet genoeg en velen verliezen hun gezondheidswerkers aan internationale migratie‘, voegde Tedros eraan toe.
Commercieel belang
Hoewel veel landen de bestaande WHO-richtlijnen voor de aanwerving van gezondheidswerkers respecteren, wordt het principe niet algemeen aanvaard, waarschuwde de WHO.
“Wat we zien is dat de meeste landen respecteren deze bepalingen (door) niet actief te rekruteren uit deze (kwetsbare) landen”, aldus dr. Campbell van de WHO. “Maar er is ook een particuliere wervingsmarkt dat bestaat en we verwachten van hen dat ze ook voldoen aan enkele van de wereldwijde normen die worden verwacht in termen van hun praktijk en gedrag.”
Er bestaan ook mechanismen voor regeringen of andere individuen om de WHO op de hoogte te stellen als ze « bezorgd » zijn over het gedrag van rekruteerders, voegde de WHO-functionaris eraan toe.
De De ondersteunings- en beschermingslijst voor gezondheidswerkers van de WHO verbiedt internationale werving nietmaar beveelt aan dat regeringen die betrokken zijn bij dergelijke programma’s dat wel zijn geïnformeerd over de gevolgen voor de gezondheid systeem in landen waar ze gekwalificeerde gezondheidswerkers betrekken.