De vierjarige cyclus van WEAMC Global Consultations werd onderbroken door de COVID-19-pandemie. In de periode van zeven jaar tussen GC16 in Panama en GC23 was er veel veranderd in de WEAMC. Een bijna volledige vervanging van operationeel leiderschap en een opgefriste visie leidden tot de ontwikkeling van nieuwe structuren, systemen en strategieën om « de deelname aan Gods missie te versterken », het kerndoel van de WEAMC.
De veranderingen waren duidelijk toen de deelnemers zich verzamelden voor GC23. Ruim 50% had in het verleden nog nooit een WEAMC-evenement bijgewoond. Een overgang naar een nieuwe generatie was ook duidelijk. 60% van de deelnemers is geboren na 1965 (het geboortejaar van de eerste zogenaamde GenXers), een primeur voor WEAMC. Evenzo was bijna 30% van de deelnemers vrouw, een veel hoger percentage dan in het verleden, maar nog steeds niet representatief voor het aandeel vrouwen dat betrokken is bij de zendingsdienst. Iets meer dan 50% van de deelnemers was niet-westers.
De uitvoerend directeur van WEAMC, Dr. Jay Mātenga, benoemd in 2020 net voor de pandemie, verklaarde in het GC23-handboek dat “Innovatie meestal onorthodox van aard is. Nieuwe ideeën of concepten moeten niet snel worden beoordeeld. Het is vaak in spanningen of onenigheid dat de beste wegen voorwaarts worden gevonden.” In haar openingstoespraak vergeleek Dr. Ruth, WEAMC-voorzitter, dit met eten bij een meeneemmaaltijd, waar sommige items die op tafel worden gebracht misschien vreemd smaken, maar desalniettemin welkom zijn omdat hun ingrediënten een unieke smaak geven aan het recept voor ‘onze missies toekomst’. Deze waarschuwingen waren nuttig toen de deelnemers worstelden met tot nadenken stemmende en aannames uitdagende presentaties.
“Our Missions Future” werd gekozen als thema voor de raadpleging in 2019. Maar naarmate de getuigenissen van integrale missie ondernomen door lokale gelovigen op plaatsen waar het evangelie het minst vertegenwoordigd is, meer opvielen tijdens de pandemie, werd het belang van lokale controle van missieactiviteiten kwam scherp in beeld. De toevoeging van « lokale impact, rimpelingen en golven » drukt uit wat WEAMC-leiders zien gebeuren in missies over de hele wereld: lokale gelovigen die verantwoordelijkheid nemen voor het verspreiden van het evangelie in inheemse vormen en levensbeschouwelijke manieren. En het evangelie verspreidt zich snel op plaatsen waarvan eerder werd gedacht dat ze resistent waren, vanwege deze gelokaliseerde en holistische uitingen van geloof in Jezus.
Inheemse uitingen en uitbreiding van het geloof in Jezus zijn niet nieuw voor het wereldchristendom. WEA-secretaris-generaal, bisschop dr. Thomas Schirrmacher benadrukte dit in zijn begroeting aan GC23 via video. Hij merkte op dat “de World Evangelical Alliance vanaf het begin heeft getracht het evangelie te brengen aan alle etnische groepen en talen in de wereld. Tegenwoordig zijn we, onder alle religies en onder alle christelijke organisaties, de traditie die ver vooruit is in het aantal talen dat wordt gebruikt om God te aanbidden. Duizenden talen worden elke week gebruikt om God te aanbidden binnen kerken die evangelisch zijn afgestemd. Deze inheemse geschiedenis van WEA wordt elke dag belangrijker, niet alleen omdat we de hand willen reiken, maar omdat het aantal inheemse mensen dat wereldwijd de evangelische familie vormgeeft snel groeit, en zij verdienen het om volledig aanwezig te zijn aan de tafel.”
Als onderdeel van de introductie van GC23 nodigden drs. Mātenga en Ruth de deelnemers uit om zichzelf voor te stellen aan hun tafelgroep, en hun zelfintroductie af te sluiten met « Ik ben aanwezig », waarop hun tafelgroep met één stem antwoordde, « we zien je », informeerden door de Māori-uitdrukking van begroeting, « tēnā koe » (letterlijk: « jij [are] daar »). Het vergroten van de zichtbaarheid van anderen werd een rode draad tijdens GC23. Niet om degenen die traditioneel zichtbaar zijn in missies te verduisteren, maar om degenen die minder gezien worden te erkennen. De meerderheid van de World-deelnemers aan Gods missie worden al enige tijd goed gezien door de WEAMC. Meerderheid Werelddeelnemers werken in hun eigen omgeving, niet zo veel.
In haar eerste presentatie onthulde Dr. Gina Zurlo, een onderzoeker van Global Christianity, het belang van inheemse/lokale gelovigen in de verspreiding van het geloof in Jezus in hun regio’s en nabije culturen. Ken Katayama, president van Crossover Global, bevestigde dit met live getuigenissen van enkele lokale kerkstichters van zijn organisatie. Dave Coles van Beyond, een zendingsbureau met onderzoeksinteresses, leverde verder bewijs van wat God aan het doen is door zeer inheemse bewegingen tot Christus vanuit andere geloofsachtergronden. Dr. Bijoy Koshy, internationaal directeur van Interserve, een uitzendbureau voor zendingswerk, sprak over de frustratie die gastgelovigen ervaren die worden beperkt in hun volledige deelname aan zendingsactiviteiten waarbij buitenlandse leden van zendingsbureaus optreden als poortwachters en arbiters van wat er moet worden gedaan (of niet). gedaan) in kerk en zending.
Zurlo’s tweede sessie, over de rol van vrouwen in de verspreiding van het wereldwijde christendom, was een van de meest indrukwekkende in termen van het helpen van een groot deel van de wereldwijde kerk en missies om beter « gezien » te worden. De presentatie van haar onderzoek, dat de dominante rol van vrouwen in de gezondheid en groei van de kerk blootlegde, ondanks duidelijke obstakels (systemen en attitudes), leidde tot stevige discussies. Dit werd verder geïllustreerd in een getuigenis van een leider van Crossover Global met een moslimachtergrond die vertelde hoe hun inheemse beweging begon met het geloof van zijn zus en de enthousiaste evangelisatie van zijn moeder.
Met betrekking tot kunstmatige beperkingen die worden opgelegd aan de deelname van vrouwen aan Gods missie, merkte dr. Mātenga in een post-GC23-interview op dat « veel middelen worden verspild in het koninkrijk van God, simpelweg omdat er geen gelegenheid is om ze te gebruiken. » Hij vervolgde met te bevestigen dat, “Het WEAMC wil dat zoveel mogelijk mensen betrokken zijn bij Gods missie, en de barrières worden weggenomen (omdat) veel energie en middelen verloren gaan, simpelweg omdat vrouwen moeten vechten om manieren te vinden om te dienen zoals God heeft ze geroepen en begaafd.”
Op een vergelijkbare manier wil Mātenga dat lokale gelovigen, die actief getuigen van Jezus in de gemeenschappen, erkend worden als missionarissen, waarbij ze opmerkt dat “dit onze medewerkers in het evangelie zijn, en zij verdienen volledige erkenning van hun deelname aan de missie. van God. » Dit is niet om de expatriate te verminderen, maar een aanzienlijke rolverschuiving wordt aanbevolen. In een van de afsluitende sessies gaf Craig Greenfield, auteur en oprichter van Alongsiders, een discipelschapsbeweging voor jongeren, een alternatief kader voor de expat ‘buitenstaander’. Hij moedigde expats aan om een houding van steun en verbetering aan te nemen, waarbij hij de spirituele gave van zelfbeheersing aan de dag legde, terwijl hij het voorbeeld volgde van de lokale ‘insiders’. Op deze manier wordt « de buitenstaander de naaste », in plaats van de controller van missies in een bepaalde context.
« We moeten het feit omarmen dat we ‘onze missiestoekomst’ met elkaar co-creëren », zei Mātenga. “Het is mijn gebed dat alle mensen van God vrij zullen zijn om deel te nemen aan de hele missie van God, onder leiding van de Heilige Geest, met alle gaven die God heeft gegeven, zonder dat iemand hoeft te vechten tegen hindernissen die zijn geconstrueerd door traditionele missiesystemen. , structuren of strategieën.
