Reumatoïde artritis (RA) is een chronische auto-immuunziekte die ontstekingen en schade aan de gewrichten en andere organen in het lichaam veroorzaakt. Het wordt gekenmerkt door symptomen zoals gewrichtspijn, stijfheid en zwelling, en kan leiden tot functieverlies en mobiliteit.
Ze kunnen ook de negatieve effecten van roken en genetische aanleg op het risico op ziekte versterken.
Volgens onderzoek gepubliceerd in de Annalen van de reumatische aandoeningen. Bovendien suggereert de studie dat deze stoffen de negatieve effecten van roken en genetische aanleg op het risico op RA kunnen versterken.
RA is een chronische auto-immuunziekte die ontstekingen en schade veroorzaakt in de gewrichten, evenals in andere organen in het lichaam. Het treft tot 1% van de wereldbevolking en wordt gekenmerkt door symptomen zoals gewrichtspijn, stijfheid en zwelling.
Hoewel het bekend is dat het roken van sigaretten het risico op het ontwikkelen van reumatoïde artritis verhoogt, is het niet bekend welke impact het inademen van stof en dampen op de werkplek kan hebben.
In een poging om erachter te komen, putten de onderzoekers uit gegevens van het Zweedse epidemiologisch onderzoek naar RA. Dit omvat 4033 mensen die nieuw zijn gediagnosticeerd tussen 1996 en 2017 en 6485 anderen die qua leeftijd en geslacht overeenkomen, maar vrij zijn van de ziekte (vergelijkingsgroep).
Persoonlijke werkgeschiedenissen werden verstrekt en gebruikt om de hoeveelheid individuele blootstelling aan 32 agenten op de werkplek in te schatten, met behulp van een gevalideerde techniek. Elke deelnemer kreeg een Genetic Risk Score (GRS) toegewezen, afhankelijk van of ze genen droegen die hun kansen op het ontwikkelen van reumatoïde artritis zouden kunnen vergroten.
Reumatoïde artritis wordt gekenmerkt door de aan- of afwezigheid van anti-gecitrullineerde eiwit-antilichamen of afgekort ACPA. ACPA-positiviteit duidt op een slechtere prognose met hogere percentages erosieve gewrichtsschade.
Bijna driekwart van degenen met reumatoïde artritis die positief (73%) en negatief (72%) testten voor ACPA, was blootgesteld aan ten minste één stof of rook op de werkplek, vergeleken met ongeveer tweederde (67%) van de mensen in de vergelijkingsgroep .
Analyse van de gegevens toonde aan dat blootstelling aan agentia op de werkplek niet alleen geassocieerd was met een verhoogd risico op het ontwikkelen van reumatoïde artritis, maar dat risico ook verder leek te vergroten door interactie met roken en genetische gevoeligheid.
Blootstelling aan een agent op de werkplek ging gepaard met een verhoogd risico van 25% op het ontwikkelen van ACPA-positieve reumatoïde artritis in het algemeen. En dit risico nam toe tot 40% bij mannen.
In het bijzonder werden 17 van de 32 middelen, waaronder kwarts, asbest, dieseldampen, benzinedampen, koolmonoxide en fungiciden, sterk geassocieerd met een verhoogd risico op het ontwikkelen van een ACPA-positieve ziekte. Slechts enkele middelen – kwartsstof (silica), asbest en wasmiddelen – werden sterk geassocieerd met ACPA-negatieve ziekte.
Het risico nam toe in combinatie met het aantal middelen en de duur van de blootstelling, waarbij de sterkste associaties werden waargenomen bij blootstellingen die ongeveer 8-15 jaar duurden. Mannen werden over het algemeen blootgesteld aan meer agenten, en langer, dan vrouwen.
‘Drievoudige blootstelling’ aan een agent op de werkplek, plus roken, plus een hoge GRS, ging gepaard met een zeer hoog risico op ACPA-positieve ziekte, variërend van 16 tot 68 keer hoger, vergeleken met ‘drievoudige niet-blootstelling’.
Met name het risico op het ontwikkelen van ACPA-positieve reumatoïde artritis voor de drievoudig blootgestelde was 45 keer hoger voor uitlaatgassen van benzinemotoren, 28 keer voor dieseluitlaatgassen, 68 keer hoger voor insecticiden en 32 keer hoger voor kwartsstof (silica). Het overeenkomstige bereik voor ACPA-negatieve ziekte was niet significant.
Dit is een observationele studie en kan als zodanig geen oorzaak vaststellen. De onderzoekers erkennen ook verschillende beperkingen van hun bevindingen: de studie was gebaseerd op persoonlijke herinnering; en hoewel de blootstellingsschattingen zijn afgeleid met behulp van een gevalideerde methode, kunnen de resultaten relatief ruw zijn.
En aangezien er op elk moment vaak meerdere agenten op de werkplek in de lucht zijn, is het moeilijk vast te stellen welke de potentiële triggers kunnen zijn.
Desalniettemin concluderen de onderzoekers: « Op het werk inhaleerbare middelen zouden kunnen fungeren als belangrijke omgevingstriggers bij de ontwikkeling van RA en interageren met roken en RA-risicogenen, wat leidt tot een buitensporig risico op ACPA-positieve RA. »
Ze voegen eraan toe: « Onze studie benadrukt het belang van beroepsmatige ademhalingsbescherming, met name voor personen die genetisch vatbaar zijn voor RA. »
De onderzoeksbevindingen hebben verschillende belangrijke implicaties voor de ontwikkeling en preventie van ziekten, merkt Dr. Jeffrey Sparks van Brigham and Women’s Hospital, Boston, VS, op in een gelinkt redactioneel commentaar.
“Ten eerste had elk beroepsmatig inhaleerbaar middel een uniek profiel van de manier waarop het interageerde met RA-risicogenen en met roken… Deze unieke interacties suggereren dat als de relatie tussen inhaleerbare middelen en RA inderdaad oorzakelijk is, ze dit via verschillende wegen kunnen doen. ”
Verwijzend naar de sterkere associaties gevonden voor ACPA-positiviteit, merkt Dr. Sparks op dat de bevindingen verder de groeiende overtuiging ondersteunen dat ACPA-positieve ziekte heel anders kan zijn dan ACPA-negatieve reumatoïde artritis.
Er zijn grotere inspanningen op het gebied van de volksgezondheid nodig om het risico op het ontwikkelen van reumatoïde artritis te beperken, concludeert hij.
“Ten eerste moeten initiatieven op het gebied van milieuhygiëne de blootstelling van het publiek aan omgevingsverontreinigende stoffen, waaronder koolmonoxide en benzine-uitlaatgassen, verminderen. Ten tweede moeten initiatieven op het gebied van gezondheid op het werk beroepsrisico’s, waaronder wasmiddelen en asbest, verminderen. Ten derde moeten initiatieven op het gebied van de volksgezondheid het roken van sigaretten blijven terugdringen”, schrijft hij.
Referenties: « Inhaleerbare stoffen op het werk vormen belangrijke risicofactoren voor reumatoïde artritis, met name in de context van genetische aanleg en roken » door Bowen Tang, Qianwen Liu, Anna Ilar, Pernilla Wiebert, Sara Hägg, Leonid Padyukov, Lars Klareskog, Lars Alfredsson en Xia Jiang, 6 december 2022, Annalen van de reumatische aandoeningen.
DOI: 10.1136/ard-2022-223134
« Beroepsmatige inhalatiemiddelen, genetica en het respiratoire mucosale paradigma voor ACPA-positieve reumatoïde artritis » door Vanessa L Kronzer en Jeffrey A Sparks, 6 december 2022, Annalen van de reumatische aandoeningen.
DOI: 10.1136/ard-2022-223286
De studie werd gefinancierd door de Swedish Research Foundation for Health, Working Life and Welfare, de Swedish Research Council, de AFA foundation en de Swedish Rheumatic Foundation.
