INTERVIEW: Is het proberen halal-slachten te verbieden een zorg voor de mensenrechten?

Is het proberen halal-slachten te verbieden een zorg voor de mensenrechten? Dit is de vraag van onze speciale bijdrager, PhD. Alessandro Amicarellieen gerenommeerd mensenrechtenadvocaat en -activist, voorzitter van de Europese Federatie voor Vrijheid van Geloof, stelt professor Vasco Fronzoni, van de Universitá Telemática Pegaso in Italië, expert op het gebied van de sharia.

Zoek in het blauw zijn inleiding en vervolgens de vragen en antwoorden.

Door Alessandro Amicarelli. Vrijheid van religie en geloof beschermt het recht van gelovigen om hun leven te leiden in overeenstemming met hun overtuigingen, binnen bepaalde grenzen, en dit omvat ook enkele praktijken die verband houden met sociale en voedseltradities, zoals bijvoorbeeld het geval is bij halal en koosjere bereidingen.

Er zijn gevallen geweest van voorstellen gericht op het verbieden van halal- en koosjere procedures, waarin werd gepleit voor de rechten van dieren die volgens tegenstanders van deze tradities aan buitensporige wreedheid zijn blootgesteld.

Prof. Vasco Fronzoni is universitair hoofddocent aan de Università telematica Pegaso in Italië, is specialist in shariarecht en islamitische markten, en hij is ook hoofdauditor van kwaliteitsmanagementsystemen, gespecialiseerd voor de halalsector bij de Halal Research Council van Lahore en is lid van het Wetenschappelijk Comité van de Europese Federatie voor Vrijheid van Geloof.

Vraag: Prof. Fronzoni, wat zijn de belangrijkste redenen die naar voren worden gebracht door degenen die proberen halal-preparaten en in het algemeen het slachten volgens halal-tradities te verbieden?

A: De belangrijkste redenen voor het verbod op ritueel slachten volgens de kosjer-, shechita- en halal-regels houden verband met het idee van dierenwelzijn en het zoveel mogelijk verlichten van het psychologische en fysieke lijden van dieren bij de moordprocedures.

Naast deze belangrijkste en verklaarde reden zien sommige joden en moslims ook de wens om hun gemeenschappen te boycotten of te discrimineren, als gevolg van secularistische opvattingen of in sommige gevallen ingegeven door de wens om andere meerderheidsreligies te beschermen.

Vraag: Is het naar uw mening een schending van de rechten van moslims, en in het geval van het koosjere, de rechten van joden, door hun slachttradities te verbieden? Mensen van alle geloofsovertuigingen en niet-gelovigen hebben toegang tot koosjer en halal voedsel en dit is niet beperkt tot mensen van het joodse en islamitische geloof. Moeten mensen die tot het joodse en islamitische geloof behoren niet worden toegestaan ​​te slachten volgens hun religieuze wetten en voorschriften die al enkele eeuwen bestaan, omdat dit wordt gegarandeerd door hun mensenrechten? Het verbieden van deze tradities zou niet ook betekenen dat de rechten van mensen uit de bredere gemeenschap op toegang tot een voedselmarkt van hun keuze worden geschonden?

Naar mijn mening is het verbieden van een vorm van religieuze slachting inderdaad een schending van de godsdienstvrijheid, van burgers en zelfs alleen van inwoners.

Het recht op voedsel moet worden ingekaderd als een fundamenteel en multidimensionaal mensenrecht, en het is niet alleen een essentieel onderdeel van burgerschap, maar ook een voorwaarde voor de democratie zelf. Het werd al uitgekristalliseerd met de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens van de VN van 1948 en wordt vandaag de dag erkend door talloze internationale soft law-bronnen en wordt ook gegarandeerd door verschillende constitutionele handvesten. Bovendien heeft het VN-Comité voor Economische, Culturele en Sociale Rechten in 1999 een specifiek document uitgebracht over het recht op voldoende voedsel.

Volgens deze benadering moet het recht op voldoende voedsel zowel in termen van voedselzekerheid als voedselveiligheid worden begrepen en omvat het een criterium dat niet alleen kwantitatief, maar vooral kwalitatief is, waarbij voeding niet alleen het levensonderhoud vertegenwoordigt, maar ook de waardigheid van mensen waarborgt. en is dat alleen als het overeenkomt met de religieuze dictaten en culturele tradities van de gemeenschap waartoe het onderwerp behoort.

In die zin lijkt het verhelderend dat het Hof van Justitie in de Europese Unie Straatsburg erkent sinds 2010 (HUDOC – Europees Hof voor de Rechten van de Mens, verzoekschrift n. 18429/06 Jakobski tegen Polen) het directe verband tussen het in acht nemen van bepaalde dieetwensen en de uiting van de vrijheid van geloof overeenkomstig art. 9 EVRM.

Zelfs het Belgische Grondwettelijk Hof heeft onlangs, terwijl het benadrukte dat het verbod op het slachten zonder verdoving beantwoordt aan een sociale behoefte en evenredig is aan het legitieme doel van het bevorderen van het dierenwelzijn, erkend dat het verbieden van dit soort slachtingen een beperking inhoudt van de godsdienstvrijheid van Joden en moslims, wier religieuze normen de consumptie van vlees van verdoofde dieren verbieden.

Daarom is het toestaan ​​van gerichte toegang tot voedsel en de juiste voedselkeuzes een effectief instrument om het recht op godsdienstvrijheid te beschermen, omdat het gelovigen helpt zich te oriënteren op de voedselmarkt en voedselproducten te kiezen die aansluiten bij hun religieuze behoeften.

Bovendien moet worden opgemerkt dat de kwaliteitsnormen opgelegd door de Halal- en Kosher-accreditatieregels bijzonder streng zijn en een product van hoge kwaliteit garanderen, met strengere eisen dan de normale normen die bijvoorbeeld voor BIO-certificering worden voorgeschreven. Het is om deze reden dat veel consumenten, noch moslims, noch joden, deze producten kopen omdat zij voorrang geven aan de volksgezondheid en zij het beschouwen als een essentiële stap op weg naar het bereiken van voedselzekerheid, gegarandeerd door de bestaande controle op de voedselkwaliteit in de joodse en islamitische sfeer.

Vraag: Bestuursorganen en rechtbanken hadden te maken met zaken die betrekking hadden op halal en koosjer voedsel, evenals met de claims van vegetariërs en veganisten. Kunt u aangeven wat de belangrijkste juridische kwesties zijn met betrekking tot het halal-slachten?

Antwoord: Wat gebeurt er in Europa is paradigmatisch om deze vraag te beantwoorden.

Verordening 1099/2009/EG introduceerde voorlopige bedwelmingsmethoden en -procedures, die het doden van dieren alleen vereisen na bewustzijnsverlies, een toestand die tot de dood moet worden gehandhaafd. Deze normen zijn echter in contrast met zowel de Joodse religieuze traditie als met de mening van de meerderheid van de moslimgeleerden, die een waakzame en bewuste toestand van het dier vereisen die intact moet zijn op het moment van slachten, evenals een volledige bloeding. Van vlees. Wat de vrijheid van godsdienst betreft, kent de verordening uit 2009 elke lidstaat echter een zekere mate van subsidiariteit in de procedures toe, waarbij artikel 4 van de verordening voorziet in een afwijking om de joodse en moslimgemeenschappen rituele slachtingen te laten uitvoeren.

Er wordt een evenwicht gevonden tussen de behoefte aan de vormen van rituele slachting die typerend zijn voor het jodendom en de islam, en die van de hoofdregels die gericht zijn op een idee van bescherming en welzijn van dieren tijdens het doden. Daarom staat de staatswetgeving, geleid door de politieke richting van het moment en gevraagd door de lokale publieke opinie, religieuze gemeenschappen van tijd tot tijd toe of verbiedt ze de toegang tot voedsel op een manier die consistent is met hun geloof. Het komt dus voor dat er in Europa staten zijn zoals Zweden, Noorwegen, Griekenland, Denemarken, Slovenië, in de praktijk in Finland en gedeeltelijk België die een verbod op ritueel slachten hebben toegepast, terwijl andere landen dit toestaan.

Naar mijn mening, en ik zeg dit als jurist en als dierenliefhebber, mag de parameter niet alleen draaien om het concept van dierenwelzijn tijdens het doden, wat op het eerste gezicht een tegenstrijdig en zelfs hypocriet concept kan lijken en dat zelfs niet in overweging neemt dat de biechtrituelen zijn in deze zin georiënteerd. Omgekeerd moet de parameter ook gericht zijn op de gezondheid van de consument en in het belang van de markten. Het heeft geen zin om ritueel slachten in een gebied te verbieden, maar vervolgens de import van ritueel geslacht vlees toe te staan; het is slechts een kortsluiting die de consument en de interne markt schaadt. In feite lijkt het mij geen toeval dat in andere landen, waar religieuze gemeenschappen talrijker zijn en vooral waar de halal en koosjere toeleveringsketen wijdverspreider is (producenten, slachthuizen, verwerkings- en toeleveringsindustrieën), het concept van dierlijke welzijn wordt anders gedacht. In deze realiteit, waar de vraag van de consument belangrijker is, waar er veel werknemers in de sector zijn en waar er ook een gewortelde en gestructureerde markt is voor de export, is ritueel slachten toegestaan.

Laten we naar Groot-Brittannië kijken. Hier vertegenwoordigt de moslimbevolking minder dan 5%, maar consumeert meer dan 20% van het vlees dat op het nationale grondgebied wordt geslacht, en het halal geslachte vlees vertegenwoordigt 71% van alle dieren die in Engeland worden geslacht. Daarom consumeert minder dan 5% van de bevolking meer dan 70% van de geslachte dieren. Deze cijfers vormen een significant en niet te verwaarlozen element voor de binnenlandse sector economieen de vrijgevigheid die de Engelse wetgever aan de dag heeft gelegd bij het toestaan ​​van rituele slachtingen moet worden vastgelegd in respect voor de godsdienstvrijheid, maar zeker in termen van markteconomie en consumentenbescherming.

Vraag: Prof. Fronzoni, u bent een academicus die nationale instellingen adviseert en die de bestaande religieuze gemeenschappen in Europa en in het bijzonder in Italië diepgaand kent. Halal eten is voor veel mensen de norm geworden, niet noodzakelijkerwijs voor moslims, maar als ze over de ‘sharia’ horen, zijn veel mensen in het Westen nog steeds twijfelachtig en achterdochtig, ook al is de sharia een moslimequivalent van de christelijke canonieke wetten. Moeten mensen en staatsinstellingen meer leren over de halal en de sharia in het algemeen? Moeten scholen en universiteiten in het Westen ook meer doen op dit gebied? Is wat er wordt gedaan op het gebied van het voorlichten van het grote publiek en het adviseren van regeringen voldoende?

A: Natuurlijk is het in het algemeen noodzakelijk om meer te weten, omdat kennis van de ander leidt tot bewustzijn en begrip, de stap die aan insluiting voorafgaat, terwijl onwetendheid tot wantrouwen leidt, wat de stap vormt onmiddellijk vóór angst, wat kan leiden tot wanordelijke en irrationele reacties (radicalisering aan de ene kant en islamofobie en vreemdelingenhaat aan de andere kant).

Religieuze verenigingen, vooral moslimverenigingen, doen heel weinig om hun tradities en behoeften bekend te maken bij het publiek en de regeringen, en dit is zeker een cruciaal element en hun schuld. Om gehoord te worden heb je natuurlijk oren nodig die daartoe bereid zijn, maar het is ook waar dat veel moslims die in de diaspora leven ernaar moeten streven meer deel te nemen aan het nationale leven en zich te gedragen als burgers, niet als buitenlanders.

Het is lovenswaardig en nuttig om gehecht te zijn aan je afkomst, maar we moeten er rekening mee houden dat verschillen in taal, gewoonten en religie geen obstakel vormen voor inclusie en dat er geen tegenstelling bestaat tussen leven in het Westen en moslim zijn. Het is mogelijk en ook gepast om het proces van inclusie te bevorderen, en dit kan gedaan worden door het delen van het identiteitsgevoel, door onderwijs en door respect voor de regels. Degenen die goed zijn opgeleid, begrijpen dat je anderen moet accepteren, ondanks hun verschillen.

Ik denk ook dat nationale instellingen en politici meer technisch advies moeten inwinnen bij degenen die beide werelden kennen.

Vraag: Heeft u suggesties en advies voor degenen die halalproducties in het Westen proberen te verbieden?

A: Mijn suggestie gaat altijd in de zin van kennis.

Aan de ene kant moeten de fundamentalistische vooroordelen van bepaalde ideeën over dierenactivisme worden vergeleken met de opvattingen over dierenwelzijn die bestaan ​​in de joodse en islamitische tradities, die regelmatig worden genegeerd maar die wel bestaan.

Aan de andere kant moet bij het maken van een afweging van belangen, die niet altijd gemakkelijk is, worden opgemerkt dat er een nieuwe betekenis van het beginsel van godsdienstvrijheid is ontstaan, namelijk het recht op toegang tot voldoende voedsel op een confessionele manier. Daarom moet er een nieuwe configuratie van het principe van de vrijheid van geloof worden geïmplementeerd, omdat het recht op toegang tot voldoende voedsel in overeenstemming is met de confessionele dictaten van ritueel slachten, volgens een specifieke declinatie gericht op de economische duurzaamheid van producenten en consumenten. , en ook op het gebied van de voedselveiligheid.