De wassing is een integraal onderdeel van islamitische rituelen. Zelfs het gebed, een van de pijlers van de islam, wordt als ongeldig beschouwd, tenzij het wordt voorafgegaan door een ritueel bad (K.5:6). Dat wil zeggen, de kwaliteit van het moslimgebed hangt af van de zuiverheid van het lichaam. Er is een speciale stimulerende hadith over de wassing: “Er is overgeleverd uit de woorden van ‘Uthman bin ‘Affan, moge Allah tevreden met hem zijn, dat de Boodschapper van Allah zei:’ Zonden zullen het lichaam verlaten van degene die begint te presteren. de wassing op de juiste manier uitvoeren, zelfs onder zijn nagels vandaan komen “(Moslim)”77. Volgens de sharia wordt de wassing uitgevoerd in de volgende gevallen:
Ter gelegenheid van het gebed
Tijdens de hadj
Als iemand zweert dat hij de wassing zal uitvoeren
In geval van een gelofte, raak de Koran aan met het lichaam
De Koran zelf wordt ook gewassen, de pagina’s waarop de naam van Allah of Mohammed is geschreven, voor het geval deze op een onreine plaats terechtkomt.
Over het algemeen moet elke aanraking met de Koran (in het Arabisch) worden voorafgegaan door wassing: “Laat alleen mensen die zijn gereinigd van verontreiniging, die de wassing hebben uitgevoerd, de Heilige Koran aanraken” (K.56: 79,80). Als de Koran echter uit het Arabisch in een andere taal wordt vertaald en in niet-Arabische letters wordt gedrukt, is de wassing niet vereist. Moslims beschouwen de Koran alleen als heilig als deze in het Arabisch is gedrukt. “We hebben de Koran in het Arabisch neergezonden – in hun taal (Arabieren – polytheïsten – auteur) – zonder enige kromming” (K.39:28). Als we deze leerstelling aanvaarden, moet God alleen de Arabische taal begrijpen, aangezien de Koran, volgens de islamitische leer, altijd in de gedachten van God is geweest en Zijn woord is (uiteraard Arabisch). Deze doctrine van de exclusiviteit van de Arabische taal onthult ons opnieuw het elitaire, sektarische karakter van de islam, volgens welke het reddingsmechanisme alleen binnen de organisatie werkt en ophoudt daarbuiten te opereren.
Er is een mening dat het bovenstaande citaat over het aanraken van de Koran alleen door de gezuiverden (K.56:79) gerelateerd is aan de “oorspronkelijke Koran”, dwz “al-lauh al-mahfuz – het hemelse tablet bewaard door Allah (K.56:77). Met ‘gezuiverd’ worden in dit geval engelen bedoeld. Voor mensen heeft deze indicatie een puur praktische betekenis en duidt op de afwezigheid van een staat van verontreiniging en verontreinigende factoren. Tegelijkertijd maakt het niet uitvoeren van de wassing in dit geval een moslim niet tot een ‘ongelovige’.
Verplichte wassing is volgens de sharia ook vereist in de volgende gevallen:
Na geslachtsgemeenschap
Na de bevalling
Na het aanraken van een lijk
Na de begrafenis wassen van de overledene
Wassing bij het afleggen van een eed of gelofte
De wassing kan zowel met water als met zand worden uitgevoerd. De wassing zelf bestaat uit drie soorten:
Volledige onderdompeling in water. Tegelijkertijd moet een vol bad worden onderscheiden van het baden in een rivier, zwembad of bad voor was- en genotsdoeleinden, wat geen bad is.
Onderdompeling van handen en gezicht in water (irtimasi).
Bepaalde delen van het lichaam nat maken met water (wudu).
De sharia dringt aan op exacte naleving van de voorwaarden voor rituele wassing met water. Water voor de wassing moet zuiver zijn en niet gestolen. Het is verboden om water te gebruiken dat in gouden of zilveren schalen wordt gegoten voor de wassing. Gerechten gemaakt van goud of zilver mogen niet alleen overal worden gebruikt, maar ook niet worden gemaakt, gekocht, verkocht of geruild. Het is ook verboden om vaten (gerechten) te gebruiken die gemaakt zijn van de botten van een hond, varken of aas. Het gebruik van voorwerpen gemaakt van edele metalen is alleen toegestaan als ze ernstig vervormd zijn (onherkenbaar), en als de samenstelling van het metaal gemengd is (op voorwaarde dat niet-edele metalen procentueel de overhand zullen hebben). Water of voedsel dat in gouden of zilveren schalen zat, wordt niet als onrein beschouwd, maar kan alleen uit niet-kostbare gerechten worden gebruikt. Het wordt ook aanvaardbaar geacht om serviesgoed te gebruiken als niet bekend is van welk materiaal het is gemaakt. Het gebruik van goud- of zilververf is niet verboden. De reden voor zulke ‘gouden’ verboden ‘vloeit voort uit de algemene doctrines van de islam, die buitensporige passie voor aardse goederen en rijkdom veroordelen. Volgens moslimtheologen leidt aardse rijkdom het verlangen van de gelovige af om religieuze plichten en liefde voor het hiernamaals te vervullen. Vóór de wassing wordt aanbevolen om uit de nood te gaan. Als een persoon na de wassing naar het toilet gaat, moet hij een tweede keer de wassing uitvoeren en pas daarna overgaan tot gebed.
Over het wassen van de tenen zei een student van Imam Malik ibn Anas Ibn Wahb het volgende: “Ik hoorde eens dat iemand Malik vroeg over het wassen van zijn tenen bij het uitvoeren van Uudu (wassing of een rituele staat van zuiverheid die nodig is voor het uitvoeren van religieuze voorschriften – auteur) waarop hij antwoordde: « Mensen zouden dat niet moeten doen. » Ik wachtte tot de meeste mensen de studiekring hadden verlaten en vertelde hem dat er één hadith hierover bestaat. Hij vroeg wat voor soort Hadith het was, en ik zei dat Al – Layt ibn Sad, en Ibn Luhaya, en Amr ibn Al – Kharis vertelden uit de woorden van Al Mustaurid Shidad Al – Kurashi dat hij de Boodschapper van Allah (s) zag. wrijft met de pink tussen de tenen. Malik zei: “Dit is inderdaad een goede Hadith die ik nog nooit eerder heb gehoord.” Toen ik later mensen Malik hoorde vragen over het wassen tussen de tenen, stond hij erop dat deze plek gewassen moest worden. (Ibn Abi Hatim, “Al Jarh wat – Tadil” (Hyderabad, India: Majlis Dairah al Maarif al Uthmaniyya, 1952), voorwoord, pp. 31-33″ 80.
Het wassen van voeten zonder sandalen of kousen uit te trekken wordt als ongeldig beschouwd. Bij strenge vorst of bij gevaar dat de schoenen worden gestolen of dat een insect de blote voet steekt, is wassing echter toegestaan zonder de schoenen uit te trekken. Als iemand tijdens een gebed twijfelt of hij de wassing correct heeft uitgevoerd, wordt zijn gebed als ongeldig beschouwd en moet het worden onderbroken.
Wat betreft het begrip van het vers over het wassen van de handen: “.. was je gezicht en handen tot aan de ellebogen …” (K.5: 6) zijn er twee gezichtspunten. De eerste werd gevolgd door de studenten van Abu Hanifa Zufar, Ibn Daoud Az-Zahiri en enkele studenten van Malik. Ze accepteerden de woorden ‘tot aan de ellebogen’, in de zin van: niet hoger dan de ellebogen. (Muhammad ibn Ali Ash – Shaukani, “Nail Al Autar”) Alle vier de imams behoorden tot de tweede. Zij geloofden dat dit vers betekent: ‘tot aan de ellebogen, inclusief de ellebogen.’ (“Al Insaf fi Bayan Asbab al Ikhtilaf”) Ze baseerden hun mening op betrouwbare hadiths die vertellen hoe Mohammed de wassing uitvoerde. “Nuaym Ibn Abdillah Al Mujmir heeft het volgende overgeleverd: “Ik zag Abu Hurairah de wassing uitvoeren. Hij waste zijn gezicht volledig, daarna zijn rechterhand, inclusief het bovenste deel … en toen zei hij: “Ik zag dat de Boodschapper van Allah (s) Oudu op deze manier doet” (Verzameld door Muslim “Sahih Muslim”, Engels, vertaling , v.1.S.156, nr. 477)81.
Het wassen van verschillende delen van het lichaam gaat gepaard met het lezen van speciale gebeden, wat op zichzelf dit proces ingewikkelder maakt en de kennis van deze gebeden uit het hoofd vereist. Voordat de wassing begint, moet een persoon, terwijl hij in het water kijkt, zeggen: « In de naam van God, ik zweer bij God, glorie aan God, die het water schoon heeft gemaakt en niet vuil heeft gemaakt. » Voordat men de handen wast, moet men zeggen: “O God, accepteer mij onder de berouwvollen en onder de gereinigden.” Bij het spoelen van de mond: “O God, wees mijn getuige op de dag dat ik U ontmoet. Leer mijn tong om U te gedenken.” Bij het wassen van de neusgaten: “O God, verbied mij de hemelse winden niet, aanvaard mij onder degenen die de hemelse wind, zijn geest en schoonheid ruiken.” Bij het wassen van het gezicht wordt gezegd: “O God, maak mijn gezicht wit.” Bij het wassen van de rechterhand: “O God, toon mij mijn Boek aan de rechterkant en de eeuwigheid in het paradijs aan de linkerkant.” Bij het wassen van de linkerhand moet men zeggen: “Mijn God, geef mij mijn Boek niet van de kant van het Noorden en achter mijn rug en bind het niet om mijn nek. Ik zoek mijn toevlucht bij U tegen het vuur (de hel).” Terwijl het hoofd wordt gewassen, wordt er gezegd: « O God, ontzeg mij Uw genade, zegen niet, aanvaard mijn berouw. » Bij het wassen van de voeten wordt gezegd: “O God, versterk mijn voeten, als het pad glad wordt, maak dan mijn streven aangenaam voor U. O bezitter van rijkdom en vrijgevigheid!”
Het is noodzakelijk om de wassing op tijd te starten, zodat u op tijd bent voor het begin van het gebed. Volgens de Shariah wordt de wassing als ongeldig beschouwd als het reeds gewassen gezicht en de handen de tijd hebben om te drogen voordat de voeten worden gewassen. Delen van het lichaam moeten op volgorde worden gewassen, zodat ze tijdens het wassingsproces allemaal nat zijn.
Voor mensen met lichamelijk letsel (wonden, zweren) voorziet de sharia in speciale regels voor de wassing. Een dergelijke wassing wordt “jabriye” (geforceerd) genoemd. Als iemand bijvoorbeeld een zweer op zijn hand heeft, wat het gevaar van waterverontreiniging met zich meebrengt, moet hij het verband verwijderen en de wond rondwassen. Als dit nog niet mogelijk is, vereist de sharia dat het verband wordt vervangen, waarna het nodig is om het oppervlak met een natte hand te aaien of een wassing uit te voeren met droog en schoon zand.
De praktijk van het wassen met zand (tayyom) (K.4:43; 5:6) is een kenmerk van de bewoners van de woestijn, waar men niet altijd water kan vinden. Tot deze vorm van wassen behoort naast zand ook het wassen met aarde en klei. Wassen met heet zand heeft ook een desinfecterende werking, helpt ziektekiemen te vernietigen en vuile vlekken uit kleding te verwijderen. Zeer handig en praktisch – drie in één! Naast zand staat de sharia baden met albast en kalk toe (niet roodgloeiend).
Opmerkingen:
77.Gedeeltelijke wassing (wudu). https://www.islamnn.ru/
78.GMKerimov. Sharia. Islamitische levenswet. Hoofdstuk 4. Verboden op de sharia. https://rogtal – sgedo.ru
79.Praktische encyclopedie. Grondbeginselen van het juiste spirituele leven. Volgens de werken van St. Ignatius (Bryanchaninov). SPb. SATIS POWER .2005 Ss.64,65,69.
80.Geciteerd door: Abu Amin Bilal Phillips. Evolutie van Fiqh. Imams en Taqlid. https://ksunne.ru/istoriya/evoluciya.index.htm
81.Geciteerd door: Abu Amin Bilal Phillips. Evolutie van Fiqh. De belangrijkste redenen voor de inconsistentie van fatwa’s. https://ksunne.ru/istoriya/evoluciya.index.htm
Bron: Hoofdstuk 8. Riten in de islam – onverwachte sharia [Text] / Michail Rozjdestvenski. – [Moscow: b. i.]2011. – 494, [2] P. (in het Russisch)
Oorspronkelijk gepubliceerd in The European Times.
